23 October 2014

[σχέδια για το μέλλον]

Απ' το παράθυρο της κουζίνας, βλέπω, τη καρδιά του χειμώνα

Απ' το κάθισμα της αυλής, τα κύματα που σπάνε βαθιά

Τα ξάσπρα ξύλα τόσων ναυαγίων, χάος

Χρόνια σταματημένα χωρίς σκιά

Σα τα σκυλιά μετά απ΄ τη τρεχάλα που γλύφουν τα πόδια μου.

Αύριο να θυμηθώ να βρω τούβλα παλιά, να χτίσω το παράθυρο

Να σοβαντίσω με ψιλό κονίαμα, να βάψω με το ίδιο χρώμα

Μέσα έξω να μη μείνει ίχνος, να μη διακρίνεις το μπάλωμα

Έπειτα θα κρεμάσω τον πίνακα, εκείνον με το σπιτάκι στις Άλπεις

Ψευτιές, για να μην καταλάβεις πως εκεί σε περίμενα.

(Σώτος Δασκαλόπουλος, 2014)

Wanda Kujacz

11 October 2014

Η 11η Οκτωβρίου 1963, ήταν μια παράξενη μέρα. Ο κόσμος εκτός ότι άλλαζε, έστω κι ανεπαίσθητα, απέκτησε μοναδική σημασία στα μάτια μου... ένας μόνο χρόνος είχε περάσει από την κρίση των πυραύλων της Κούβας, αλλά την προηγούμενη μέρα είχε τεθεί σε ισχύ η Μερική Συνθήκη Απαγόρευσης Πυρηνικών Δοκιμών μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ, κι εκείνο το ψυχρό πρωινό, στο Λευκό οίκο, ο JFK υπέγραψε τη διαταγή National Security Action Memorandum Number 263, με την οποία απέσυρε μυστικά 1000 στρατιώτες από το Βιετνάμ(!)

Birdthday

Παρότι εγώ αυτά τ΄αγνοούσα, ήταν μια ξεχωριστή μέρα για εμένα, μοναδική για να ακριβολογώ, αφού ήταν η μέρα που γεννήθηκα στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, κι όλα αυτά τα "πήρα" αργότερα σαν δώρα γενεθλίων. Ενώ ο κόσμος διαδήλωνε για να σταματήσει ο άτιμος πόλεμος στο Βιετνάμ, βρήκα την ώρα και βγήκα στο κόσμο, κάπως μελανιασμένος έτσι που όλοι αναφώνησαν "α, τι άσχημο μωρό", μετά όμως έστρωσα, άσπρισα, κι αφράτεψα και μάλλον τους άρεσα. Εμένα μου άρεσε να βλέπω τον κόσμο από τη μικρή ανηφόρα της οδού Άτλαντος όπου ήταν το σπίτι μας, κι όταν άρχισα να καταλαβαίνω ήρθε κι η τηλεόραση στο σπίτι και μαζί της η Αμερική, και δεν έχανα "Mickey Mouse" σε τεύχος ή τηλεόραση, "Waltons" και "Lassie".
Ο έμφυτος όμως φιλοαμερικανισμός μου πρέπει να είναι παλιότερος από την τηλεόραση μας, ιχνηλατείται στην αρχή του χρόνου μου, εκεί στη Β. Σοφίας όπου γεννήθηκα, σε μια από τις πρώτες εικόνες που μάλλον "γράφτηκαν" στον αμφιβληστροειδή μου, καθώς απέναντι η νεόκτιστη, και σημαιοστολισμένη λόγω Χαλοουίν, αμερικανική πρεσβεία που άστραφτε στην Αθήνα εκείνων των ημερών πρέπει να ήταν το πρώτο πράγμα που είδα από τον έξω κόσμο.
Αργότερα βέβαια, συλλήβδην κτίριο και περιεχόμενο κατάφεραν να συμβολίσουν ό,τι χειρότερο, να ξεσηκώνουν το θυμό όλων μας, και τελικά να κρυφτούν ντροπιασμένα, με σιδερόφραχτα τείχη, από τα μάτια των νεογέννητων της πόλης, αλλά εκείνη η Παρασκευή του 1963 απείχε αρκετά από εκείνο το αργότερα, κι εγώ που έχω αντικρίσει καθαρό το κτίριο του Γκρόπιους, με το Λυκαβηττό πίσω του κι ολόκληρη την Αθήνα γύρω τους, κάθε φορά που περνούσα μπροστά του, ακόμα κι αν διαδήλωνα, κοντοστεκόμουν και το κοίταζα με μια ακατανόητη νοσταλγία παιδικών γενεθλίων, γεμάτα με θείες, νονάδες και ξαδέλφια, γύρω από μια τούρτα απαθανατισμένη, κι αυτή, με μια Kodak που 'χε φέρει ο θείος Σπύρος από την Αμερική.

‪Το "χαρτί" της ημέρας
The Papers of John F. Kennedy, Presidential Papers,
National Security Files, Meetings and Memoranda Series, National Security Action Memoranda,
National Security Action Memorandum Number 263.
John F. Kennedy Presidential Library and Museum, Boston, Massachusetts
Copyright: Public Domain