Μια ταινία που αφηγείται, όχι μόνο, την Σαντορίνη πριν αυτή γίνει carte-postale, αλλά ίσως εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το δευτερόλεπτο που το νησί μετατρέπεται στην εικόνα που στη συνέχεια θα πουληθεί. Πραγματικά όμορφες εικόνες ικανές να ανακαλέσουν τη νοσταλγία. Στο νησί άνθρωποι και ζώα κοπιάζουν να κερδίσουν το φαΐ τους, οι άνθρωποι στοιχεία του τόπου σχεδόν χτισμένοι με τη πέτρα και το φως, ακουμπούν τα ντουβάρια, ανασαίνουν, και εκείνα τους κλέβουν λίγο από τον ιδρώτα τους για να δροσιστούν. Κάθε τόσο όλα αλλάζουν ρυθμό, μια λιτανεία, και μετά μια άλλη, και παιδιά που τρέχουν άσκοπα από ενορία σε ενορία, μαζί οι άνθρωποι και η γη μετρούν τον κοινό τους χρόνο με τελετουργίες και τον κόπο με φορτώματα, τα παιδιά είναι παντού επιταχύνουν το ρυθμό της ζωής όταν εκείνη ξεχνιέται. Στα σπίτια υφασμάτινες κουρτίνες παίζουν στις εξώπορτες, σταματούν και αμέσως επιτρέπουν, τα υπόσκαφα κλειστά και ερειπωμένα ησυχάζουν, ψιθυρίζουν τις ιστορίες των ανθρώπων τους αγνοώντας την μετέπειτα χρηματιστηριακή τους μοίρα. Ένας τόπος παθιασμένα μεταποιημένος χίλιες φορές, το ίδιο το νησί που βγήκε από τα μέσα του, και οι άνθρωποι και η τροφή τους από την ίδια γη, εκεί που τα πάντα τρίβονται αδιάκοπα μεταξύ τους και από τον άνεμο, το χώμα, οι καρποί, τα χέρια, τα ρούχα και τα σπίτια όλα μεταχειρισμένα, ίχνη από τη ζωή.
Στην ταινία κάτι σημαντικό, η μαρτυρία για την καίρια στιγμή, τότε που όλοι στέκουν ανυποψίαστοι και κοιτάζουν, χαμογελούν και καπνίζουν ήσυχοι όταν αποβιβάζονται οι πρώτοι τουρίστες με τα αμεταχείριστα ρούχα και παπούτσια, με τα αμεταχείριστα χέρια, ένας φαινομενικά ακίνδυνος θίασος που γοητεύει τα βλέμματα και γεννά επιθυμίες για λίγα άκοπα χρήματα και κάποιου είδους διασκέδαση, ας περιμένουν λίγο τα έργα. Τους ανεβάζουν με τα ίδια τα χέρια τους στα ζώα τους για να τους πάνε στη χώρα, τα τείχη αποκοιμίζονται στη ζέστη, οι ξένοι θαυμάζουν και κοιτάζουν ψηλά, οι ντόπιοι θαυμάζουν και κοιτούν μπροστά ή κάτω, κάποιοι ήδη σκοπεύουν μέσα από τις φωτογραφικές μηχανές.
Η Σαντορίνη εάλω, αρπάζεται από τους φακούς και γίνεται λάφυρο. Είναι πια θέμα μόνο λίγου χρόνου όλα να εμφανιστούν, να στερεωθούν με χημικά, και να εκτυπωθούν μέσα σε σκοτεινούς θαλάμους, τα αντίτυπα θα μοιραστούν με καμάρι και μετά όλα θα αποτιμηθούν, θα πακεταριστούν, θα ασπριστούν σχολαστικά και θα ανασυνταχθούν σε σκηνογραφίες, σίγα σιγά θα αντικατασταθούν οι λιτανείες με τους γάμους, αλλά οι κάτοικοι θα γίνουν αμέσως ντόπιοι, εφόσον στο εξής θα συνυπάρχουν με τους τουρίστες. Γύρω αστραφτερή η θάλασσα, βαθιά αλλά και προορισμένη να διασχιστεί.
No comments:
Post a Comment