Δεκεμβριανά κλαδέματα

Ο πατέρας μου γεννήθηκε Δεκέμβρη στις Σπέτσες. Στην κατοχή, όσοι από την οικογένεια απόμειναν, από την πείνα, ήρθαν στην Αθήνα να σωθούν. 

Μετά, κάθε Δεκέμβρη μου μίλαγε για τα Δεκεμβριανά, ζούσε παιδί τότε στη πρώτη γραμμή, στο Νέο Κόσμο. 

Δεν κόταγαν να ξεμυτίσουν από τους τοίχους, ένας "αράπης" ελεύθερος σκοπευτής ανεβασμένος στο παλιό εργοστάσιο του Φιξ κάθε μέρα έκανε μεγάλη ζημιά, μέχρι που μπόρεσε και τον έφαγε κάποιος ελασίτης.
Εγώ συνήθως κάθε Δεκέμβρη που, ανεβασμένος κλαδεύω μια μουριά, σκέφτομαι τον πατέρα μου,  θεοσχωρέστον, καμιά φορά φαντάζομαι πως είμαι ο αράπης που προσπαθεί, μέσα από τη διόπτρα, να τον πετύχει, απέναντι, μεσ΄την αυλή της οδού Ροϊκου.

Έχει πολλούς δρόμους η μνήμη, δόξα τω Θεώ όλους αχαρτογράφητους. 

Ο Γέρος της Ντάουνινγκ Στριτ

Σφίχτε τα πέτσινα ζωνάρια σας, της Φλάντρας εργάτες!
Ο Γέρος της Ντάουνινγκ Στριτ προγευματίζει σήμερα το πρωί
με τους 300 σας προδότες.

Κρατήστε τους γιους σας μέσα στο σπίτι, μανάδες της Αθήνας!
Ή ανάψτε γι’ αυτούς ένα κερί: απόψε το βράδυ
Ο Γέρος της Ντάουνινγκ Στριτ σας φέρνει πίσω
το Βασιλιά σας

Μπρος, σηκωθείτε απ’ τα κρεβάτια σας του Εργατικού Κόμματος λόρδοι!
Ελάτε να βουρτσίσετε του Γέρου της Ντάουνινγκ Στριτ
το αιματόβρεκτο σακάκι !

(Μπέρτολντ Μπρεχτ, Οκτώβρης 1944, μόλις είχαν φύγει οι Γερμανοί από την Ελλάδα)