[Νοέμβρης, πολύ πρωί]

Οι ελιές βαραίνουν 
αθροίζουν μικρές υποταγές
ακούω τα φύλλα της μουριάς
και κόκορες που αργοσβήνουν μακριά
ένα γκρίζο φως δυναμώνει
σκουριά σιγοκαίει τα φυλλοβόλα 
λες, το βουνό γίνηκε άφαντο
ούτε σκυλί ούτε πουλί
αφουγκράζομαι, σιωπή
η βάρδια στο εργοστάσιο ξεκίνησε
να φτιάχνει φρέσκιες αναμνήσεις
εφτά η ώρα του νοέμβρη.


(Σώτος Δασκαλόπουλος, 2017)