calle / δρόμος

prova.3/ ΑΝΑΥΡΟΣ

Την τρίτη 14 Δεκεμβρίου εγκαινιάζεται στο Αχίλλειον η ετήσια έκθεση prova, στην οποία φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο μάθημα "εικόνα ως κατασκευή" παρουσιάζουν τις εικαστικές δοκιμές τους με θέμα το πάρκο γλυπτικής στον Άναυρο.
Η έκθεση μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα του εργαστηρίου στο οποίο οι φοιτητές και ο διδάσκων ζωγράφος Κωνσταντίνος Μπομπός μοιράζονται την κοινή περιπέτεια αναζήτησης μιας εικόνας, πιο κοντά στην δοκιμή παρά στην αισθητική. Είναι ένα εργαστήριο με υλικά τα ερωτήματα, τα σκίτσα και τις χρωματικές απόπειρες, με όλη την αβεβαιότητα που ενέχουν, σε μικρές ενότητες οι οποίες εναλλάσσονται σαν τις όψεις του Ανάυρου κατά την διάρκεια της μέρας και των εποχών.
Είναι μια προσπάθεια ανασύνταξης του οπτικού ορίζοντα, όχι των ίδιων των γλυπτών αλλά των βιωμένων εικόνων τους, κια μια πιθανή νέα αφήγηση που απευθύνεται σε κάθε πολίτη, εφόσον αναρωτιέται για τα όρια και τη σημασία του δημόσιου χώρου, μέσα σε μια αδυσώπητη εποχή που δεν κρύβει καν την επιβουλή για τα γλυπτά του πάρκου αλλά και για τον ίδιο τον δημόσιο χαρακτήρα του Αναύρου.

Dita Von Teese encendió el fuego en la exposición erotica en Londres

   Χαμός έγινε πριν λίγες νύχτες στην θεματική έκθεση erotica στο Λονδίνο όταν η perfomer Dita Von Teese παρουσίασε το σώου της με τίτλο "Opium Den".
http://www.youtube.com/watch?v=V8T2DXjSUtQ&feature=player_embedded

περσόνα μοναδική στο είδος της, έχει δημιουργήσει μια εικόνα που ξεπερνά τα όρια της σύγχρονης μόδας. Η Dita Von Teese είναι η αδιαμφισβήτητη διεθνής βασίλισσα του burlesque dancing.

ο φωτογράφος των Τρικάλων

por tvxs.gr

Η ιστορία μιας φωτογραφίας του Α. Μάνθου που αρχικά έγινε ποίημα από τον Χρήστο Μπράβο, το οποίο αργότερα έκανε τραγούδι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Από τον έναν στον άλλον έφτασε ως τον Βασίλη Κοσμόπουλο και αυτός - με την σειρά του- έφτιαξε την ταινία.

ο λήσταρχος Γκαντάρας, 1923, φωτογραφία Α. Μάνθος

'THE OPEN MIND OF LAFCADIO HEARN'

exposición de arte,
Octubre 2010, 
Castillo Matsue, la ciudad de Matsue, Japón
http://hearn2010.yakumokai.org/en/exhibition

El castillo de Matsue

'shadowings',  acrílico sobre lienzo de 50x50 cm,  Konstantinos Bobos

Los artistas participantes: Demosthenes Agrafiotis, Mitsumasa Anno, Kisai Arakawa, Zacharias Arvanitis, Izumi Ayaki, Stanwood Badger, Stacia Blake, Konstantinos Bobos, Debra Bowden, Androniki Christodoulou, Costis, Tamiko Kawata-Ferguson, Isson Fukui, Christos Garoufalis, Kostas Glenis, Shoko Imano, Masatoshi Izumi, Ynez Johnston, Tina Kambani, Vassiliki Koskiniotou, Nikos Kryonidis, Minoru Kurasawa, Panayiotis Lambrinidis, Panagiotis Linardakis, Alexandros Maganiotis, Hideki Matsushima, Michael Michaeledes, Shigeru Mizuki, Nicholas Moore, Vangelos Moustakas, Jan Mulder, Tetsuo Nagaoka, Kinzo Nishimura/Mirei Shigemori, Daizo Nishimura, Masaaki Noda, Megakles Rogakos, Michael Ross, Shiro Sano, Zoe Savina, Hidefumi Shimaki, Jessica Speckhard, Aris Stoidis, Rosetsu Tanaka, Sotiris Therianos, Yoshiko Tsukamoto, Seiho Wada, Hideaki Watanabe, AnnieWharton, Constantin Xenakis, Nanairo Yakumo, Mariko Yano, Keiko Yamamoto, Yuko Yogo, Yumiko Yoneda, Dionisis Zois Zaverdinos,Apostolis Zolotakis.

Organizado por el Comité de Planificación de Eventos para conmemorar los 120 años de la llegada Yakomo Koizumi en Japón.

coordinador: Shoko Koizumi / Takis Efstathiou

desde Japón.., Octubre 2010

Kyoto

Matsue

Nara

Osaka

ο πορτοκαλής ήλιος ο πατέρας μου κι εγώ

Πειραιάς. Με τον πατέρα σε πόζα ενηλικίωσης.

Χειμώνας, η σκιά κοντή του μεσημεριού, μάλλον Χριστούγεννα του 1968 ή του 1969.

Σκούρο κουστούμι και οι δυο, σκούρα είναι και τα ίσαλα, εγώ φορώ pajarita, το δεξί χέρι του πατέρα ακουμπάει καθησυχαστικά στην πλάτη μου,

δείχνω νευρικός, πασχίζω να ανταποκριθώ στην παρουσίαση, ζορίζομαι κάπως.

Αντράκι που στηρίζεται στο ένα πόδι, αλλά δεν τολμά το βήμα, μακριά...

θα είσαι πάντα εκεί;

Ήταν άραγε η αθεράπευτη νοσταλγία του καλοκαιριού που οδήγησε το περίπατο μας στο μόλο του Πορτοκαλή Ήλιου; Μήπως εκεί στη θάλασσα, την ύστατη καταφυγή των Ελλήνων, θα καταλάγιαζε ο φόβος του χειμώνα της δικτατορίας; ή ήταν μόνο η αμοιβαία υπόσχεση, πως πάλι, θα πάρουμε το πλοίο για το νησί μας;

Ποιος να ξέρει πια; Ίσως μας έφτανε η λιακάδα της χειμωνιάτικης αργίας, που ανέλπιστα επέτρεψε να σταθούμε μπροστά στο βαπόρι που μας πήγαινε στα καλοκαίρια, μόνο και μόνο για να φτιάξουμε αυτή την εικόνα. Ίσως απλά, ήταν ο φωτογράφος που μας έστησε εκεί, μπροστά από την ξύλινη κάμερα με το τρίποδο απέναντι από τον Άγιο Σπυρίδωνα, για μια εβδομαδιαία φωτογραφία. Θα ξανακατεβαίναμε στο λιμάνι την άλλη εβδομάδα για να την παραλάβουμε, και η επιθυμία είχε  ήδη γίνει υπόσχεση.

Φαίνεται σήμερα λογικό, πως ο φωτογράφος, που  ήξερε, ίσως καλύτερα από τον καθένα το πώς φτιάχνονται, εκτός των εβδομαδιαίων φωτογραφιών και οι ίδιες οι αναμνήσεις, να ευθυγράμμισε στον φακό του την πατρική φιγούρα με το μπόι του καταρτιού, για να στερεωθεί η σιγουριά της, και έπειτα άφησε το αγαπημένο χέρι να γίνει μια γέφυρα παράλληλη με την σκάλα του καραβιού. Μπορεί για μια στιγμή να ανησύχησε κάπως από το ανασηκωμένο παιδικό πόδι που απειλεί με την απειθαρχία του να καταστρέψει το παντοτινό της εικόνας, αλλά τελικά κατάφερε, βοηθούμενος κι από την κλίση της γραμμής της προκυμαίας, να απαθανατίσει, μια για πάντα, το παιδικό σώμα καθησυχαστικά αφημένο στην πατρική παλάμη.

Σίγουρα ο φωτογράφος μας γνώριζε πως να χειρίζεται παρόμοια απρόοπτα που απειλούσαν την εγκυρότητα των εικόνων του, και να που αποδεδειγμένα αφεθήκαμε στις σκηνοθετικές οδηγίες του, ακίνητοι τώρα,

όπως ακριβώς αφηνόμασταν στο κατάστρωμα του πλοίου τις ώρες του ταξιδιού, με εκείνο το βαθύ αρχαίο συναίσθημα, 
πως επειδή, είμαστε εμείς μαζί εκεί, γι' αυτό υπάρχουν, ο μόλος, ο πορτοκαλής ήλιος, ο φωτογράφος, ο Πειραιάς και η υπόσχεση, και ποτέ το ανάποδο. Πάντα, εδώ και σαραντατόσα χρόνια.

[στη μνήμη του Άγγελου (Ευάγγελου) Μπομπού, Σπέτσες 1935 - Νίκαια 2002]

 

anaranjado sol

ΠΟΡΤΟΚΑΛΗΣ ΗΛΙΟΣ

το βαπόρι, ταξίδευε, ερχόταν ή έφευγε

πάντα από τις Σπέτσες

όλα τα πρώτα καλοκαίρια, ατελείωτα

μόνο για λίγο έδενε κάτω από την Ντάπια 

Το πλοίο ναυπηγήθηκε το 1959 στο Αμβούργο, από τα ναυπηγεία J.J. Sietas KG Schiffswerft GmbH & Co, με αριθμό κύτους 448, ως ORANGE SUN. Οι διαστάσεις του είναι 61,80 x 9,53 x 3,20 m, η ταχύτητά του 14 κόμβοι περίπου και είχε δυνατότητα μεταφοράς 600 επιβατών.
Δρομολογήθηκε στη γραμμή Κοπεγχάγη Δανίας-Μάλμοε Σουηδίας, μέχρι το 1960, που επωλήθη στην  Παναμαική Mary Ann Gully & M. Berns. Στη συνέχεια και μέχρι το 1961, αγοράστηκε από διάφορες άλλες Παναμαικές εταιρείες. Το 1967, ήρθε στον Πειραιά, αγορασμένο από την Costas Spyrou Latsis Coast Lines of Greece, πήρε το όνομα ΠΟΡΤΟΚΑΛΗΣ ΗΛΙΟΣ και δρομολογήθηκε, σε γραμμές του Αργοσαρωνικού.
Το 1972, χωρίς να αλλάξει το όνομα που το έκανε πασίγνωστο, η καινούρια εταιρεία που το πήρε, η Aegean Shipping & Tourist Enterprises S.A με έδρα τον Πειραιά, το δρομολόγησε Ηράκλειο-Σαντορίνη.
Το 1997, επωλήθη στην Υδραική Ναυτική Εταιρεία, η οποία το μετονόμασε σε ΓΙΩΡΓΗΣ και κάνει μέχρι σήμερα, μονοήμερες κρουαζιέρες, από το Τροκαντερό στα νησιά του Σαρωνικού.

El pelele

Goya y Lucientes, Francisco de
1791-1792, Óleo 267 cm x 160 cm
Museo Nacional del Prado

Cuatro jóvenes ríen y se divierten manteando un muñeco o pelele, cuyo movimiento es fruto de su capricho.

De origen carnavalesco, visible en el uso de la máscara y de la burla, el juego del manteo de un muñeco es utilizado por parte de Goya como una clara alegoría del dominio de la mujer sobre el hombre. El tema aparece reiteradamente en la obra del artista, pudiéndose contemplar ejemplos en las series de grabados de los Caprichos y en los Disparates.

Este cuadro es uno de los cartones para los tapices del despacho de Carlos IV en El Escorial. Se aprecian claramente las características comunes de sus últimos cartones, como son la utilización de un colorido más suave y el uso de los contrastes de luz para marcar la profundidad, aquí evidente en la silueta del muñeco recortada sobre el fondo.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΤΖΟΥΝΤΙΘ ΜΠΑΤΛΕΡ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ BERKLEY

(απόσπασμα από μια πρόσφατη ομιλία της σε φοιτητική συνέλευση στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ τον περασμένο Απρίλη).

Στο κείμενο, που δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό The Nation στις 14 Απρίλη 2010, η Μπάτλερ ενώνει τη φωνή της με την πλειοψηφία του συλλόγου φοιτητών του Μπέρκλεϊ, υπέρ της απεμπλοκής του πανεπιστημίου από επενδύσεις σε εταιρείες όπως η General Electric και η United Technologies, οι οποίες στηρίζουν έμπρακτα την παράνομη Ισραηλινή κατοχή και τις επιθέσεις στη Γάζα.

Η παρέμβαση αυτή προκάλεσε την βίαιη αντίδραση φιλοϊσραηλινών συντηρητικών κύκλων, που δεν δίστασαν να εγκαλέσουν δημόσια την αμερικανοεβραία φιλόσοφο για αντισημιτική πολιτική δράση.

Γιώργος Γιαννακόπουλος ΑΝΑΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13/6/2010

ΤΗΣ ΤΖΟΥΝΤΙΘ ΜΠΑΤΛΕΡ

Αυτό που έμαθα ως μικρό παιδί στη συναγωγή μου, που δεν υπήρξε και κανένα άντρο ριζοσπαστικότητας, ήταν η αναγκαιότητα της δημόσιας έκφρασης εναντίον της κοινωνικής αδικίας. Διδάχθηκα να βρίσκω το θάρρος να εκφράζομαι και να τοποθετούμαι δημόσια, ακόμη και όταν κανείς κατηγορείται ότι απομακρύνεται από τον κοινό νου ή απειλείται με λογοκρισία και τιμωρία. Έμαθα ότι η μεγαλύτερη αδικία είναι η σιωπή μπροστά στην εγκληματική αδικία. Αυτή ακριβώς η παράδοση της εβραϊκής κοινωνικής ηθικής έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αγώνες εναντίον του ναζισμού, του φασισμού και κάθε άλλης μορφής διάκρισης, καθώς και στις διαμάχες για την εδραίωση των δικαιωμάτων των προσφύγων μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σίγουρα δεν υπάρχουν ακραιφνείς αναλογίες ανάμεσα στη σημερινή κατάσταση και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μεταξύ της Νότιας Αφρικής και του Ισραήλ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, υφίστανται γενικά πλαίσια για το στοχασμό της συν-ύπαρξης, του δικαιώματος σε μια ζωή χωρίς εξωτερικές στρατιωτικές επεμβάσεις, των δικαιωμάτων των προσφύγων. Πάνω σε αυτά εδράζονται πολλοί διεθνείς νόμοι που επιτρέπουν σε εβραίους και μη-εβραίους να ζήσουν σε έναν κόσμο περισσότερο δίκαιο, όχι για το ένα ή το άλλο έθνος αλλά για κάθε πληθυσμό, ανεξαρτήτως εθνικότητας και υπηκοότητας. Εάν ορισμένοι από εμάς ελπίζουμε ότι το Ισραήλ θα συμμορφωθεί απέναντι στο διεθνές δίκαιο, είναι ακριβώς για να μπορέσουν οι λαοί να συνυπάρξουν μεταξύ τους ελεύθερα και ειρηνικά. Η απαίτηση αυτή δεν απο-νομιμοποιεί το Ισραήλ∙ τουναντίον, η ευθυγράμμιση με το διεθνές δίκαιο είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε το Ισραήλ να αποκτήσει τη νομιμοποίηση, το σεβασμό και μια σταθερή θέση ανάμεσα στους λαούς του κόσμου.[...]

Υπάρχουν δύο εταιρείες που δεν έχουν μόνο επενδύσει στην ισραηλινή κατοχή παλαιστινιακής γης και ανθρώπων, αλλά κερδοσκοπούν από την κατοχή αυτή, που εν μέρει την συντηρούν κεφάλαια επενδεδυμένα από Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Πρόκειται για την General Electric και την United Technologies. Παράγουν αεροπλάνα που είναι σχεδιασμένα για βομβαρδισμούς και δολοφονίες και τα οποία, σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία και την Human Rights Watch, έχουν βομβαρδίσει και δολοφονήσει αθώους πολίτες. Καλείστε να αποσύρετε τα κεφάλαια από τις δυο αυτές εταιρείες. ΔΕΝ καλείστε να αποσύρετε κεφάλαια από κάθε εταιρεία που έχει πάρε-δώσε με το Ισραήλ. Δεν καλείστε να καταφύγετε σε απόσυρση κεφαλαίων από ισραηλινές εταιρείες ή πολίτες, στη βάση της υπηκοότητας ή εθνικής τους αναφοράς. Σας ζητείται μόνο να απαιτήσετε την απόσυρση κεφαλαίων από συγκεκριμένες εταιρείες που παράγουν όπλα που σκοτώνουν αμάχους. [...]

Ας γίνει αυτή η απόσυρση κεφαλαίων αφορμή για μια περισσότερο θαρραλέα πολιτική της ηθικής επένδυσης, που θα εφαρμόζεται σε κάθε εταιρεία στην οποία επενδύει πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Πρόκειται για την εκκίνηση μιας αλληλουχίας την οποία επιθυμούν και οι δυο πλευρές αυτής της αντιδικίας. Το Ισραήλ δεν θα ξεχωρίζει ως έθνος που μποϋκοτάρεται - αν και πρέπει να σημειώσουμε ότι το ίδιο το Ισραήλ δεν μποϋκοτάρεται από αυτή την απόφαση.¹ Αλλά ούτε και η ισραηλινή κατοχή θα εξαιρείται από τα διεθνή μέτρα και σταθμά. Εάν πιστεύετε ότι η ιστορική κατανόηση της γέννησης του Ισραήλ του προσδίδει μια ιδιαίτερη θέση στον κόσμο, τότε διαφωνείτε με εκείνους τους πρώιμους σιωνιστές, τον Martin Buber και τον Judah Magnes μεταξύ άλλων, που δεν υποστήριζαν μόνο ότι το Ισραήλ πρέπει να πορευτεί ισότιμα με τα άλλα έθνη, αλλά και ότι πρέπει να εξειδικεύσει τις αρχές της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης στις πράξεις και τις πολιτικές του. Δεν υπάρχει τίποτε στην ιστορία του Ισραήλ και του εβραϊκού λαού που να δικαιολογεί εγκλήματα πολέμου και να απαιτεί την αναβολή της κρίσης μας για αυτά σήμερα. Έχουμε την δυνατότητα να διαφωνούμε επί μακρόν για την κατοχή, αλλά δεν νομίζω ότι θα καταφέρουμε ποτέ να δικαιολογήσουμε, από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, την αποστέρηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης σε εκατομμύρια ανθρώπους και την έλλειψη προστασίας έναντι της αστυνομικής, στρατιωτικής παρενόχλησης και καταστροφής. Ακόμη και έτσι, μπορούμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση και δεν χρειάζεται να την εξαντλήσουμε εδώ για να καταλάβουμε τη συγκεκριμένη επιλογή που έχουμε μπροστά μας. Δεν χρειάζεται να αποφασίσετε οριστικά για την κατοχή, ώστε να συμφωνήσετε ότι είναι λάθος η επένδυση σε εταιρείες που διαπράττουν εγκλήματα πολέμου, και ότι υποστηρίζοντας αυτό συμπαρατάσσεστε με τους Εβραίους, τους Μουσουλμάνους, τους Ινδουϊστές, τους Χριστιανούς και τόσους πολλούς άλλους λαούς με διαφορετικές θρησκείες και κοσμικές παραδόσεις, που πιστεύουν ότι η διεθνής διακυβέρνηση, η δικαιοσύνη και η ειρήνη απαιτούν τη συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αντίσταση στα εγκλήματα πολέμου.

Δηλώνετε ότι δεν επιθυμείτε να επενδύονται τα χρήματά σας σε βόμβες, ελικόπτερα και πολεμικό υλικό που καταστρέφει αθώες ζωές. Δεν το επιθυμείτε σε αυτό το συγκείμενο και δεν το επιθυμείτε σε κανένα συγκείμενο.

Ένα μέρος του εαυτού μου θέλει να αστειευθεί. Πού θα ήταν τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς τους Εβραίους! Με τη βοήθειά μας συντάχθηκαν τα δικαιώματα αυτά στη Νυρεμβέργη και για μια ακόμη φορά στην Ιερουσαλήμ∙ τι σημαίνει λοιπόν η ύπαρξη εκείνων που σας λένε ότι είναι αναλγησία προς την εβραϊκότητα η δημόσια υποστήριξη του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Πρόκειται για ένα ψέμα και για μια τερατώδη άποψη περί του τι σημαίνει να είναι κανείς εβραίος.

Καταισχύνει τις βαθυστόχαστες παραδόσεις κοινωνικής δικαιοσύνης που προέκυψαν από τους αγώνες ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό. Διαγράφει την παράδοση του ta-ayush, της συμβίωσης, την ηθική σχέση ως προς τον μη-εβραίο που είναι η ουσία της εβραϊκής ηθικής, και εξαλείφει την αξία που αποδίδεται στη ζωή, ανεξαρτήτως θρησκείας ή φυλής. Δεν χρειάζεται να δείξει κανείς ότι ο αγώνας εναντίον αυτής της κατοχής είναι ανάλογος με εκείνον εναντίον του απαρτχάιντ, για να μάθουμε ότι κάθε αγώνας έχει τη δική του αξιοπρέπειά και τη δική του απόλυτη αξία, και ότι το κάθε είδος καταπίεσης δεν πρέπει να ταυτίζεται επακριβώς για να είναι το ίδιο εσφαλμένο. Πρέπει να σημειωθεί ότι η κατοχή και το απαρτχάιντ συνιστούν δυο διαφορετικές εκδοχές αποικιοκρατίας, αν και δεν είναι ανάγκη να κατανοήσουμε πλήρως τις παραπάνω συγκλίσεις και αποκλίσεις για να θέσουμε το ερώτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.[...]

Ο αγώνας εναντίον του φόβου, στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι μέρος μιας μεγάλης και αξιοσέβαστης μη-εθνικιστικής εβραϊκής παράδοσης, που είναι αφοσιωμένη όχι μόνο στην ελευθερία του καθενός, αλλά σε όλες τις ελευθερίες μας. Ας θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει ένας μοναδικός εβραίος, ούτε ένα μοναδικό Ισραήλ, και ότι όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο επιδιώκουν τον εκφοβισμό ή τον περιορισμό των κριτικών σας ικανοτήτων. Ψηφίζοντας υπέρ εισέρχεστε σε μια συζήτηση που έχει ήδη αρχίσει, που έχει ιδιαίτερη σημασία για την πραγμάτωση της δικαιοσύνης και που προϋποθέτει την θαρραλέα δημόσια τοποθέτηση ενάντια στην κοινωνική αδικία, κάτι που διδάχθηκα ήδη από παιδί και πρέπει να διδασκόμαστε συνέχεια. Κατανοώ την δυσκολία αυτού του τρόπου έκφρασης. Εάν όμως αντιμάχεστε την σιωπή, παίρνοντας δημόσια θέση υπέρ του δικαίου, βρίσκεστε ήδη μέσα στον αγώνα εναντίον της καταπίεσης και υπέρ της ελευθερίας, έναν αγώνα που γνωρίζει ότι δεν υπάρχει ελευθερία του ενός χωρίς την ελευθερία όλων. Σίγουρα θα υπάρξουν εκείνοι και εκείνες που θα σας κατηγορήσουν για μίσος, αλλά ίσως οι ίδιες οι κατηγορίες είναι αυτές που ενεργοποιούν το μίσος. Δεν πρέπει να μπείτε στον κύκλο των απειλών, του φόβου και του μίσους - αυτός είναι ο διαβολικός κύκλος του ίδιου του πολέμου. Πρέπει να εγκαταλείψετε τον λόγο του πολέμου και να διεκδικήσετε το δίκαιο. Δεν θα είστε μόνοι. Θα συν-ομιλείτε με άλλους και θα βαδίζετε προς την πραγμάτωση της ειρήνης - των αρχών της μη-βίας και της συν-ύπαρξης, που μόνο αυτές μπορούν να γίνουν τα θεμέλια της ειρήνης. Παίρνοντας θέση εναντίον της στρατιωτικής καταστροφής αθώων ζωών και του εταιρικού κέρδους που εξαρτάται από αυτή την καταστροφή, θα έχετε την υποστήριξη ενός ανερχόμενου, δυναμικού κινήματος, παγκόσμιου και διαγενεακού. Θα σταθείτε μαζί μας και εμείς ασφαλώς θα σταθούμε μαζί σας.

1. Για την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θέση της Μπάτλερ σχετικά με το ακαδημαϊκό και πολιτισμικό μποϋκοτάζ του ισραηλινού κράτους, που κερδίζει έδαφος και στα καθ' ημάς, βλ. την πρόσφατη συνέντευξή της στον Udi Aloni, διαθέσιμη στο διαδικτυακό τόπο Haaretz.com (14.02.2010)

DISCURSO DE LA UNIVERSIDAD BERKLEY Judith Butler

A continuación se muestra un breve extracto de un discurso en una reunión reciente en estudiante de la Universidad de California en abril pasado. El texto, publicado en la revista The Nation EE.UU. el 14 de abril de 2010, el Mayordomo se une su voz a la mayoría de la asociación de estudiantes de California a favor de la retirada de las inversiones de la universidad en empresas como General Electric y United Technologies, que apoyar activamente a la ocupación ilegal israelí y los ataques a Gaza. Esta intervención causó una círculos filoisrailinon violenta reacción conservadora, no dudó en egkalesoun públicamente amerikanoevraia filósofo de la acción política antisemita. George Giannakopoulos

 De Judith Butler
Lo que aprendí de niño a mí dibujar, y que no había rizospastikotitas seno fue la necesidad de una expresión pública en contra de la injusticia social. He aprendido a encontrar el valor de expresar y el público topothetoumai, incluso cuando alguien es acusado de alejarse del sentido común o en peligro de la censura y el castigo. Me enteré de que la mayor injusticia es el silencio ante la injusticia criminal. Es esta tradición judía de la ética social desempeñado un papel importante en las luchas contra el nazismo, el fascismo y otras formas de discriminación y las luchas para establecer los derechos de los refugiados tras la Segunda Guerra Mundial. Es cierto que hay analogías entre fervientes situación actual y la Segunda Guerra Mundial entre Sudáfrica e Israel. En cada caso, sin embargo, son generalmente dentro de las expectativas de los co-existencia, el derecho a una vida sin la intervención militar en las afueras, los derechos de los refugiados. Estos se basan en muchas leyes internacionales que permiten que los no Judios y Judios a vivir en un mundo más justo, no una o la otra nación, sino para todas las personas, independientemente de su nacionalidad y la ciudadanía. Si algunos de nosotros la esperanza de que Israel cumplirá hacia el derecho internacional es, precisamente, permitir a la gente a coexistir entre sí libremente y en paz. Este requisito no deslegitimar a Israel en contra ∙, la alineación con el derecho internacional es el mejor camino para que Israel para conseguir el dinero, el respeto y un lugar firme entre las naciones del mundo .[...]
Hay dos empresas que no sólo han invertido en la ocupación israelí de tierras palestinas y la gente, pero se benefician de la ocupación, en parte para preservar el capital invertido por la Universidad de California. Esta es la General Electric y United Technologies. La producción de aviones diseñados para el bombardeo y la matanza, que, según Amnistía Internacional y Human Rights Watch, han bombardeado y asesinado a civiles inocentes. Preguntas para retirar fondos de estas dos empresas. No se le pidió retirar fondos de cualquier empresa que haya de dar y recibir con Israel. Por favor, no recurren a retirar fondos de las empresas israelíes o de los ciudadanos sobre la base de la nacionalidad o la referencia étnica. Usted sólo están obligados a exigir el retiro de fondos de algunas empresas que producen armas que matan a civiles. [...]
Vamos a hacer este retiro de los fondos de un lugar a más valiente inversión ética política, que se aplicaría a cualquier empresa que invierta la Universidad de California. Este es el comienzo de una secuencia que quieren ambos lados de este conflicto. Israel no va a presentarse como una nación de boicotear - aunque hay que señalar que el propio Israel no es un boicot por parte de este apofasi.1 Ni la ocupación israelí será excluido de las normas internacionales. Si usted cree que la comprensión histórica del nacimiento de Israel le da un lugar especial en el mundo, no estoy de acuerdo con los de los primeros sionistas, por Martin Buber y Magnes Judá, entre otras cosas, no sólo sostuvo que Israel debería moverse a lo largo de manera justa con otros naciones, sino que debe especificar los principios de igualdad y justicia social en sus acciones y políticas. No hay nada en la historia de Israel y el pueblo judío para justificar los crímenes de guerra y exigir el aplazamiento de la crisis que nos encontramos hoy. Podemos discutir largo y tendido sobre la ocupación, pero no creo que jamás justificar desde el punto de vista del derecho internacional, negando el derecho de propiedad a millones de personas y la falta de protección de la policía, el hostigamiento militar y la destrucción. Aun así, podemos hacer este debate y no es necesario agotar aquí para entender esta opción antes de nosotros. Tenemos que decidir finalmente por tener que estar de acuerdo que es un error invertir en empresas que cometen crímenes de guerra, y argumentando que se une a Judios, musulmanes, hindúes, cristianos y tantos otros pueblos con diferentes religiones tradiciones seculares, que creen que la gobernabilidad internacional, la justicia y la paz exigirá el cumplimiento de la ley internacional, los derechos humanos y la resistencia a los crímenes de guerra.
Usted acepta que usted no quiere invertir su dinero en bombas, helicópteros y equipo militar para destruir vidas inocentes. No quiero este contexto y no desea en cualquier contexto.
Una parte de mí quiere asteiefthei. ¿Dónde los derechos humanos no Judios! Con nuestra ayuda ha hecho estos derechos en Nuremberg y de nuevo en Jerusalén ∙ ¿Y qué de la existencia de los que dicen que son la analgesia con evraikotita el apoyo público a la ley internacional y los derechos humanos? ¿Es una mentira y una idea monstruosa de lo que significa ser judío.
La vergüenza de la tradición reflexiva de la justicia social que surgen de las luchas contra el fascismo y el racismo. Elimina la entrega de ta-Ayush, de la separación, la relación moral de la no-Judio que es la esencia de la moralidad judía, y elimina el valor que se asigna a la vida, independientemente de su religión o raza. No hay necesidad de mostrar que la lucha contra esta ocupación es similar a la que el apartheid en contra, saber que cada raza tiene su propia dignidad y su propio valor intrínseco, y toda clase de opresión no debe ser exactamente idénticos es el mismo error. Cabe señalar que la ocupación y el apartheid son dos versiones diferentes del colonialismo, aunque no es necesaria para comprender completamente estas convergencias y divergencias para hacer la pregunta que nos enfrentamos hoy .[...]
La batalla contra el miedo, en nombre de la justicia social es parte de una gran y respetable, no nacionalistas tradición judía que se ha comprometido no sólo a la libertad de todos, pero todas nuestras libertades. Recordemos que sólo hay un Judio, ni un solo israelí, y que los que argumentan lo contrario se trata de intimidar o limitación de su capacidad crítica. Voto a favor de entrar en un debate que ya ha comenzado, es de particular importancia para la realización de la justicia y que requiere la posición valiente pública en contra de la injusticia social, algo que aprendí en la primera infancia deben aprender que viene. Entiendo la dificultad de este modo de expresión. Si, en cambio, se opuso al silencio, tomar una posición pública en favor de la ley, ya está en la lucha contra la opresión y por la libertad, una lucha que no conoce la libertad sin un libre para todos. Seguro que habrá gente que le culpa por el odio, pero tal vez las mismas categorías que los que provocan el odio. Usted no debe entrar en el ciclo de las amenazas, el miedo y el odio - este es el ciclo de mal de la guerra misma. Tenemos que salir de la guerra terrestre y reclamar la ley. Usted no estará solo. Co-hablar con otros y caminar en la consecución de la paz - los principios de la no violencia y la convivencia, que sólo puede ser el fundamento de la paz. Adoptar una postura contra la destrucción militar de vidas inocentes y los beneficios de la empresa depende de este desastre, que va a apoyar un emergente, el movimiento dinámico, global e intergeneracional. Estamos con nosotros y sin duda estaremos a su lado.  
1. Para la posición de la interesante Butler sobre el boicot académico y cultural del estado de Israel, ganando terreno en sí mismo por nosotros, ver la reciente entrevista en Udi Aloni, disponible en la página web Haaretz.com (14/02/2010)

atopia, un vistazo a este

fotografía
Katerina Vlachou _ Dimitris Derzekos _ Kostas Papathanakos

Sábado, el día 8 al 17 de Μayo 2010

Carta,

coffee shop - tienda de libros

 Skenderani 16 Volos

'El aspecto del silencio de Oeste'

"En estas pinturas trato de capturar la acción hermosa de marcación y fabricación de señal todavía reteniendo un cuerpo figurado contemporáneo del trabajo, mostrando a la acción de marcación como una expresión espontánea que puede trabajar tanto en la calle como en la galería. '

El Oeste de Aspecto del Silencio será liberado por la Barraca de Tiro al Blanco de Paredes Blanca el 1 de mayo de 2010

Espectáculo de Solo 'de Silencio' - Barraca de Tiro al Blanco

839 CALLE LARKIN · SAN FRANCISCO, CA

Se abre: el sábado, 1 de mayo - el 5 de junio de 2010

también

(Galería de Hermana - Paredes Blancas - Blek Le Rata y Encima - misma noche)

Che fece .... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’ όχι — το σωστό —  εις όλην την ζωή του.

K.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Cuando la arquitectura es sin duda un gran momento en la oración

Κάϊρο. Gami a Mohammed Ali, το 'Αλαβάστρινο Τζαμί'

1. Είσοδος Σουλτάνου, 2. Κursi, 3. Άμβωνας, 4.Κόγχη προσευχής, 5. Περίφραξη για τον Σουλτάνο (δεν σώζεται), 6. Τάφος του Μοχάμεντ Άλι, 7. Είσοδος, 8. Εικονοστάσιο, 9. Συνήθης είσοδος, 10. Sahn el Camia, 11. Hanefiyeh, 12. Μικρές Κρίνες, 13. Ανάβαση στον μιναρέ

Το κτίριο, κατά το πρότυπο του Τζαμιού Osmaniyeh Nuri της Κωνσταντινούπολης, άρχισε να κατασκευάζεται το 1824 από τον ιδρυτή της σύγχρονης Αιγύπτου, Μοχάμεντ Άλι και ολοκληρώθηκε το 1857 από τον Σαϊδ Πασά. Ο Αρχιτέκτονας (Boshna Yusuf) και οι πρωτομάστορες ήταν Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη.

Los funcionarios del Estado salvar la patria

και ο Φεβρουάριος σαν τον Ιανουάριο, Φθιώτιδα